Saturday, July 16, 2005
Artin Arakelian
Երկար ժամանակ է ինչ երրորդ աշխարհի երկրներում պակսում է իրական մտաւորականութեան առկայութիւնը:
Այսօր երրորդ աշխարհում մտաւորականութիւնը կորցրել է մասայի վրայ ազդող իր դէրը ու այլեւս չի համարւում որպէս առաջատար ուժ: Նաեւ պիտի աւելացնել որ երրորդ աշխարհի մտաւորականութիւնը հեռացել եւ անջատւել է հասարակութիւնից եւ այդ պատճառով է որ մտաւորականութիւնը այլեւս մասայի ուշադրութեանը չի արժանանում:
Երրորդ աշխարհի մտաւորականները ոչ թէ միայն իրենց անձնահաւանութիւնից վեր դիտող չեն այլ նաեւ զուրկ են հասարակական յանձնառութիւններից:
Զարգացած աշխարհում նա է կոչւում մտաւորական որը նպատակ ունի բարելաւել ու զարգացնել հասարակութեան սոցիալական վիճակն ու հասարակութեան նպաստաւոր վիճակին հասնելը իր համար համարում է թէ բարոյական նպատակ եւ թէ պարտադրանք եւ այս բոլորը դարձնում է իր կեանքի ուղեգիծը:
Բայց երրորդ աշխարհում մեծ մաս մտաւորականները իրենց ունեցած մտային բարձր կարողութիւնից օգտագործում են անձնական շահեր ու բարձր տնտեսական հնարաւորութիւններ ձեռք բերելու համար: Ուրեմն այդ պատճառով է որ նրանք միանում են ժամանակի իշխանութեան կամ անձնական շահերը ապահովելու նպատակով համագործակցում են իշխանութիւնների հետ:
Այդ ժամանակ է որ այլեւս տիրող իշխանութեանը իրական քննադատութիւնները երեւան չեն գալիս:
Մտաւորականութեան այն մասը որ միացել է իշխանութեան փորձում է արդարացնել իր տիրոջ գործումեութիւնը եւ հակառակը մտաւորականութեան այն մասը որ անտեսւել է իշխանութիւնների կողմից եւ բաժին չեն տանում այդ մեծ հարստութիւնից , հակադրւում են իշխանութիւններին եւ այսպէս կոչւած դառնում են ընդդիմադիր:
Ուրեմն այս ընթացքում չի առաջանայ հասարակութեան յանձնառութիւնից բխած իրական քննադատութիւն , այլ մտաւորականութիւնը իր անձնական ձեռք բերած շահերի քանակից է որ գնահատելու է իշխանութիւնների գործունեութիւնը:
Եւ այս իրավիճակում ժողովուրդը ինչպէս պիտի հետեւի եւ հաստատի իր մտաւորականութեան առաջարկներն ու ուղղութիւնները որովհետեւ գիտէ որ այդ մտաւորականնութիւն կոչւածը անկողմնակալ չէ եւ հետապնդում է իր անձնական շահերը:
Երրորդ աշխարհի ժողովուրդը այլեւ գիտէ որ իր մեծ մաս մտաւորականութիւնը շարժւում է ըստ իր անձնական շահերի եւ ոչ ժողովրդի ու ազգի շահերի եւ քաջ գիտէ որ երբ իշխանութիւնները մտաւորականութեանը մասնակից է դարձնում հասարակական անարդարութիւններից ձերք բերւած հարստութեան մէջ այդ մտաւորականութիւնը դառնում է տւեալ իշխանութեան ջատագովը եւ երբ այդ մտաւորականութիւնը զրկւում է իշխանական հարստութիւնից սկսում է վարկաբեկել ու աղաւաղել իշխանութեան գործունեութիւնը: Ի վերջոյ պիտի ասել որ դա չէ իրական մտաւորականութեան առաքելութիւնը բայց դժբախտաբար երրորդ աշխարհի երկրներում ի շարս Իրանում , Հայաստանում , Լիբանանում եւ ընդհանրապէս հայկական սփիւռքում տիրում է այս տեսակը եւ կարծես բարեփոխումների յոյս էլ չկայ: Միակ յոյսը բարեփոխումների համար լուսամիտ երիտասարդութիւնն է որը պիտի յաղթահարէ բազում դժւարութիւններին եւ Նժդեհի ասածով պիտի դասիարակիչ դառնայ իր նախորդ սերունդին , միշտ ազգային ու մարդկային արժեքները աչքի առաջ ունենալով:
Այսօր երրորդ աշխարհում մտաւորականութիւնը կորցրել է մասայի վրայ ազդող իր դէրը ու այլեւս չի համարւում որպէս առաջատար ուժ: Նաեւ պիտի աւելացնել որ երրորդ աշխարհի մտաւորականութիւնը հեռացել եւ անջատւել է հասարակութիւնից եւ այդ պատճառով է որ մտաւորականութիւնը այլեւս մասայի ուշադրութեանը չի արժանանում:
Երրորդ աշխարհի մտաւորականները ոչ թէ միայն իրենց անձնահաւանութիւնից վեր դիտող չեն այլ նաեւ զուրկ են հասարակական յանձնառութիւններից:
Զարգացած աշխարհում նա է կոչւում մտաւորական որը նպատակ ունի բարելաւել ու զարգացնել հասարակութեան սոցիալական վիճակն ու հասարակութեան նպաստաւոր վիճակին հասնելը իր համար համարում է թէ բարոյական նպատակ եւ թէ պարտադրանք եւ այս բոլորը դարձնում է իր կեանքի ուղեգիծը:
Բայց երրորդ աշխարհում մեծ մաս մտաւորականները իրենց ունեցած մտային բարձր կարողութիւնից օգտագործում են անձնական շահեր ու բարձր տնտեսական հնարաւորութիւններ ձեռք բերելու համար: Ուրեմն այդ պատճառով է որ նրանք միանում են ժամանակի իշխանութեան կամ անձնական շահերը ապահովելու նպատակով համագործակցում են իշխանութիւնների հետ:
Այդ ժամանակ է որ այլեւս տիրող իշխանութեանը իրական քննադատութիւնները երեւան չեն գալիս:
Մտաւորականութեան այն մասը որ միացել է իշխանութեան փորձում է արդարացնել իր տիրոջ գործումեութիւնը եւ հակառակը մտաւորականութեան այն մասը որ անտեսւել է իշխանութիւնների կողմից եւ բաժին չեն տանում այդ մեծ հարստութիւնից , հակադրւում են իշխանութիւններին եւ այսպէս կոչւած դառնում են ընդդիմադիր:
Ուրեմն այս ընթացքում չի առաջանայ հասարակութեան յանձնառութիւնից բխած իրական քննադատութիւն , այլ մտաւորականութիւնը իր անձնական ձեռք բերած շահերի քանակից է որ գնահատելու է իշխանութիւնների գործունեութիւնը:
Եւ այս իրավիճակում ժողովուրդը ինչպէս պիտի հետեւի եւ հաստատի իր մտաւորականութեան առաջարկներն ու ուղղութիւնները որովհետեւ գիտէ որ այդ մտաւորականնութիւն կոչւածը անկողմնակալ չէ եւ հետապնդում է իր անձնական շահերը:
Երրորդ աշխարհի ժողովուրդը այլեւ գիտէ որ իր մեծ մաս մտաւորականութիւնը շարժւում է ըստ իր անձնական շահերի եւ ոչ ժողովրդի ու ազգի շահերի եւ քաջ գիտէ որ երբ իշխանութիւնները մտաւորականութեանը մասնակից է դարձնում հասարակական անարդարութիւններից ձերք բերւած հարստութեան մէջ այդ մտաւորականութիւնը դառնում է տւեալ իշխանութեան ջատագովը եւ երբ այդ մտաւորականութիւնը զրկւում է իշխանական հարստութիւնից սկսում է վարկաբեկել ու աղաւաղել իշխանութեան գործունեութիւնը: Ի վերջոյ պիտի ասել որ դա չէ իրական մտաւորականութեան առաքելութիւնը բայց դժբախտաբար երրորդ աշխարհի երկրներում ի շարս Իրանում , Հայաստանում , Լիբանանում եւ ընդհանրապէս հայկական սփիւռքում տիրում է այս տեսակը եւ կարծես բարեփոխումների յոյս էլ չկայ: Միակ յոյսը բարեփոխումների համար լուսամիտ երիտասարդութիւնն է որը պիտի յաղթահարէ բազում դժւարութիւններին եւ Նժդեհի ասածով պիտի դասիարակիչ դառնայ իր նախորդ սերունդին , միշտ ազգային ու մարդկային արժեքները աչքի առաջ ունենալով:
0 Պատգամ:
Post a Comment