Վերլուծական յօդւածներ

Արդար լուծումների հասնելու համար՝ պիտի գործել օրենքների սահմանում

Բնականաբար, ծնողների եւ մասնաւորապէս մայրերի համար ցաւալի եւ անբուժելի վէրք է սեփական զաւակի կորուստը: Նաեւ մեզ համար որպէս իրանահայ համայնք՝ նոյնքան ցաւալի է նմանօրինակ, ոչ-բնական, իրաւապահ ուժերի կրաւորական կեցւածքի եւ անհաւասար բախումի հետեւանքով մահը, որը, դժբախտաբար, անցեալ շաբաթ պատահեց Բեգիջանեան ընտանիքի զաւակ Միրոյի հետ:Այդ դժբախտ պատահարը ցնցեց ոչ միայն թեհրանահայութեանը, այլ պիտի ասենք՝ ողջ հայութեանը՝ սփռւած ամբողջ աշխարհում. փաստը այն է, որ այդ օրերի ընթացքում ինտերնետային բոլոր այն էջերում, ուր հաւաքւած էին մի խումբ հայեր, խօսւում էր այդ ցաւալի թեմայի մասին եւ դէպքի յաջորդ օրը հայկական բոլոր լրատւամիջոցները՝ «Նոյեան տապան», «Արմէնպրես», «Երկիր», Հայաստանի Հանրային հեռուստատեսութիւն (Հ1) եւ օրաթերթերը անդրադառնան այդ ցաւալի պատահարին:Իրականութիւնն այն է, որ Միրօ Բեգիջանեանը զոհւեց իրաւապահ ուժերի կրաւորական կեցւածքի եւ բարբարոսական ու անարդար ոչ-ցանկալի բախումի հետեւանքով: Ուրեմն՝ իր ընտանիքին որպէս առաջին կարգի հայցւոր եւ հայութեան որպէս երկրորդ կարգի հայցւոր՝ մնում է այն, որ օրէնքի սահմանում գործելով՝ հասնեն արդար լուծումի եւ յանցագործների հետ վարւեն այնպէս՝ ինչպէս որ գրւած է Իրանի դատական օրէնսգրքում: Բոլորիս պարզ է, որ անօրինական ձեւերով ոչ միայն արդար լուծման չենք հասնի, այլ նաեւ կը վնասւեն ազգային մարմինների ու անհատների ջանքերը:Դժբախտաբար, այդ պատահարից յետոյ մենք ականատես եղանք մի շարք անկարգապահ եւ անօրինական դէպքերի, որոնց նկատմամբ անգամ բողոքեց Միրոյի մայրը, ինչպիսին են՝ «Արարատ» մարզաւանի ապակիները կոտրելը, պատասխանատու անձերին վիրաւորելը եւ վերջինը, որ տեղի ունեցաւ հինգշաբթի, սեպտ. 15-ին, որի ընթացքում հրդեհի մատնւեց մարզաւանի ներքեւի զուգարանների մօտակայքը եւ մեծ սարսափ առաջացրեց մարզաւանում գտնւող ժողովրդի մէջ: Բարեբախտաբար, դէպքը չունեցաւ ոչ մի մարդկային վնաս:Եթէ ուզենք այս բոլոր դէպքերին քննական ակնոցով նայել, կը տեսնենք, թէ նախ Միրօ Բեգիջանեանը զոհւել է ոչ թէ «Արարատ» մարզաւանում, այլ՝ մուտքից քիչ հեռու, երկրորդն այն, որ իրաւապահ ուժերը մօտակայքում լինելով հանդերձ՝ չեն միջամտել բախումին եւ դժբախտ պատահարից յետոյ միայն երբ հոծ բազմութիւն է համախմբւել դէպքի վայրում, ներկայանալով՝ ձերբակալել են յանցագործներին, երրորդը այն, որ դէպքից անմիջապէս յետոյ տեղեկացել է Իսլ. խորհրդարանի հիւսիսային իրանահայութեան պատգամաւորը՝ այդ ուղղութեամբ դիմելով մի շարք կտրուկ քայլերի: Տեղում ներկայացել են «Արարատ» կազմակերպութեան պատասխանատուները, որոնք դատական հայց ներկայացնելով՝ մինչ այժմ հետամուտ են այդ ցաւալի խնդրի արդար լուծմանը:Անցեալ մէկ շաբաթւայ ընթացքում կատարւած բոլոր անկարգապահ արարքները բնութագրում ենք կիսակազմակերպւած, որի միջոցով մի շարք անձեր իրենց անհատական եւ անձնական կրքերին յագուրդ տալու եւ այսպէս ասած առաջացած պղտոր ջրից ձուկ որսալու նպատակով՝ հրահրում են մեր հայաշատ թաղերի երիտասարդութեանը՝ շահագործելով Միրօ Բեգիջանեանի մահը՝ որպէս պատրւակ:Սոյն գրութեամբ ուզում ենք մեր սիրելի ժողովրդի ուշադրութեանը յանձնել այն, որ դատապարտելի են նմանօրինակ անկարգապահութիւնները միայն այն պատճառով, որ աւելի կը բարդացնեն օրէնքի սահմաններում կատարւող գործընթացը: Ուստի՝ ցանկալի է կանխարգելել այն անհատներին, որ անտեղի հրահրում են երիտասարդութեանը եւ թոյլ տանք, որ պատասխանատու անհատները օրէնքի սահմաններում գտնեն արդար լուծում եւ յանցագործները եւս ստանան իրենց բարբարոսական արարքի պատիժը:Մենք բոլորս Բեգիջանեան ընտանիքի հետ միասին ցաւով ենք կրում այս անբուժելի վէրքը եւ Իրանի Իսլամական դատարանից պահանջում, որ իր վճռորոշման մէջ լինի արդարացի եւ հարկ եղած պատիժը սահմանի յանցագործների համար:

ԱՐԹԻՆ ԱՌԱՔԵԼԵԱՆ
Ալիքի Էջերում....

--------------------------------------------------
Ինչո՞ւ Թուրքիայում

Սեպտեմբերի առաջին շաբաթում Իսրայէլի արտաքին գործերի նախարար Սիլւան Շալոմը Թուրքիայի Ստամբուլ քաղաքում հանդիպեց իր պակիստանցի պաշտօնակից Խուրշիդ Ահմադ Ղասուրիին: Այս հանդիպումը կարեւորւում է այն պատճառով, որ Պակիստանի Իսլամական Հանրապետութիւնը մինչ այժմ չի ճանաչում Իսրայէլին՝ որպէս օրինական երկիր եւ պահանջում է, որ Իսրայէլը նահանջի 1967 թւականին բռնագրաւած տարածքներից: Բայց ներկայում շատ ուշագրաւ է Պակիստանի կատարած քայլը՝ Իսրայէլի կառավարութեան հետ բանակցութիւնը: Նրանով հանդերձ, որ Պակիստանը դեռ օրինական չի համարում Իսրայէլի կառավարութեանը, բայց վերջերս դիւանագիտական հանդիպումները պարզել են, որ Պակիստանի ղեկավարները փորձում են լուրջ փոփոխութիւններ առաջացնել իրենց արտաքին քաղաքականութեան մէջ: Ուրեմն՝ ի՞նչ են հետապնդում պակիստանցիները Իսրայէլի հետ յարաբերութիւն ստեղծելուց եւ աւելի կարեւորը՝ ինչո՞ւ Թուրքիան եղաւ այս յարաբերութեան միջնորդն ու հիւրընկալողը:Նախ խօսենք Պակիստանի շահերի մասին: Բնականաբար, Իսլամական աշխարհում Պակիստան - Իսրայէլ յարաբերութիւնը գնահատելու են Պակիստանի վրայ ԱՄՆ-ի գործադրած ճնշումների լոյսի տակ: Դա իրականութեան մէկ բաժինն է, որ ԱՄՆ-ն փորձեց Իսրայէլին Գազայից հեռանալու համար պարգեւատրել եւ դա մի իսլամական երկրի հետ յարաբերութիւն ստեղծելն էր: Բայց Պակիստանն էլ իր հերթին այս հանդիպման միջոցով հետապնդում է մի քանի յստակ նպատակներ: Իրականութեան մէջ, Իսրայէլ-Իսլամական աշխարհ յարաբերութիւնների չգոյութիւնը Իսրայէլին պարտադրել է իր յարաբերութիւններն ընդլայնել ոչ-իսլամական երկրների, մասնաւորապէս Ասիայի հարաւարեւելեան երկրների հետ, որի կարեւորագոյնը կարող է հանդիսանալ Պակիստանի հարեւան Հնդկաստանը: Հնդկաստանն էլ իր հերթին եւ յատկապէս սառը պատերազմից յետոյ սերտ յարաբերութիւն է ստեղծել Իսրայէլի հետ, փորձելով Իսրայէլին եւ մասնաւորապէս Ամերիկայի հրեայ ղեկավարներին Քեշմիրի հարցում ի շահ իրեն ունենալ իր կողքին եւ դա կարեւոր ազդակ է հանդիսանում ԱՄՆ-Հնդկաստան յարաբերութիւնների բարելաւման խնդրում: Պակիստանն տարածաշրջանում որպէս հնդկաստանի գլխաւոր մրցակից եւ հակամարտող՝ իր վնասին է համարում Հնդկաստան - Իսրայէլ համագործակցութիւնը եւ փորձում է Իսրայէլի հետ յարաբերւելով՝ կարեւորել իր միջնորդական դերը՝ Իսրայէլ-Իսլամական աշխարհի հաշտեցման գործընթացում:Պարզ է, որ նմանօրինակ առաջարկը կարող է գայթակղեցնել Իսրայէլի իշխանաւորներին եւ արդիւնքում Իսլամական աշխարհին իր «բարեացակամութիւն»-ը ցոյց տալու համար սերտ յարաբերութիւն ստեղծի Պակիստանի Իսլամական Հանրապետութեան հետ:Ինչ վերաբերում է Թուրքիային, այն է, որ նրա դերը միայն հիւրընկալող չէր Իսրայէլ - Պակիստան բանակցութիւնների ընթացքում: Այստեղ հարց է ծագում, թէ ինչու այդ երկկողմ հանդիպմանը հիւրընկալեց Թուրքիան եւ ոչ այլ ուրիշ երկիր: Փորձենք քննարկել այս հարցը:2005 թ. հոկտեմբերը կարեւոր թւական է Թուրքիայի համար, որովհետեւ այդ ամսւայ ընթացքում Եւրոմիութեան օրակարգը լինելու է Թուրքիան եւ պիտի որոշւի, որ արդեօք Եւրոմիութիւնը ցանկանո՞ւմ է սկսել իր բանակցութիւնները Թուրքիայի հետ՝ նրան Եւրոպայի կազմն ընդունելու համար թէ ոչ: Եւ որովհետեւ Իսրայէլը Թուրքիայի համար դէպի Եւրոպա եւ ԱՄՆ բացւող դարպասն է համարւում, ուրեմն՝ Անկարան փորձում է աւելի աշխուժութիւն ցուցաբերել Իսրայէլ-Իսլամական աշխարհ հաշտեցման հարցում եւ այդ ուղղութեամբ Եւրոպայի եւ ԱՄՆ-ի հրէական գործօնը ի շահ իրեն ունենալ իր կողքին: Թուրքիան անգամներ ԱՄՆ-ին իր աջակցութիւնն է առաջարկել Միջին Արեւելքի հակամարտութիւնների խաղաղ լուծման համար եւ փորձում է Խ. Միութեան փլուզման հետեւանքով կորցրած տարածաշրջանային իր դերը վերականգնել այս միջոցով՝ Միջին Արեւելքում որպէս խաղաղապահ եւ միջնորդ հանդիսանալով: Թուրքիան այս բոլորի միջոցով փորձում է շահել ԱՄՆ-ի վստահութիւնը եւ Միջին Արեւելքում դառնալ Ամերիկայի «Մեծ Միջին Արեւելք» նախագծի գործակատարը:Այսօր Թուրքիան իր բոլոր ուժերով փորձում է անդամակցել Եւրոմիութեան երկրների շարքին եւ այդ ուղղութեամբ դիմում է ամէն տեսակ միջոցների, որովհետեւ ներկայում արտաքին ճակատում մտահոգւած է Իրաքի քրդերի յաջողութիւններից եւ ներքին ճակատում իրեն սպառնում են թէ քրդական եւ թէ իսլամական գործօնի զարգացումը եւ այս բոլորից կարեւորը զինւորական խաւն է, որ չափազանց դժգոհ է երկրի ներկայ իրավիճակից: Բայց այստեղ հարցն այն է, որ եթէ Թուրքիային չյաջողւի անդամակցել Եւրոմիութեանը, ինչ կը լինի այդ երկրի ապագան: Ըստ փորձագէտների՝ լաւագոյն տարբերակը Թուրքիայի համար Եւրոմիութեանը չանդամակցելու պարագայում Արաբական եւ Իսլամական աշխարհն է, բայց արդեօք Թուրքիան կարող է արդարացնել տարածաշրջանում իր երկարատեւ տարիների երկակի քաղաքականութիւնը եւ բոլոր այն փորձերը որ ըստ Իսլամական աշխարհի գնահատւում է որպէս դաւաճանական գործարք:Բայց պիտի ասեմ՝ համոզւած եմ, որ քաղաքականութիւնը անկարելիները կարելի դարձնելու գիտութիւնն է եւ այս գործընթացում ոչինչ բացարձակ չէ:

Ալիքի Էջերում....

--------------------------------------------------
Ռուսաստան-Չինաստան ռազմափորձը եւ Արեւմուտքի մտահոգութիւնը

Օգոստոսի 25-ին աւարտւեց Ռուսաստան - Չինաստան մէկշաբաթեայ ռազմափորձը, որը պատմութեան մէջ առաջին անգամ էր կատարւում: Երկու այս գերուժերի ռազմական քայլը մեծ մտահոգութիւն առաջացրեց Արեւմուտքի, մասնաւորապէս ԱՄՆ-ի համար: ԱՄՆ-ն Ռուսաստան-Չինաստան ռազմական համագործակցութիւնը մեծ սպառնալիք է համարում իր անվտանգութեան համար եւ այս համագործակցութեան հետեւանքով՝ ապագայում կարող ենք տարածաշրջանում տեսնել նոր բեւեռների ստեղծումը, որը իր հերթին կը փոխի տարածաշրջանի բոլոր հաշւարկները:Առաջիկայ չորս տարիների ընթացքում ԱՄՆ-ին կարող են սպառնալ Ռուսաստանի ու Չինաստանի աչքառու եւ Պակիստանի ու Իրանի մասամբ զարգացումն ու աճը:ԱՄՆ-ն տարածաշրջանում իր ազգային շահերի համար սպառնալիք է համարում այս երկու գերուժերի՝ Չինաստանի եւ Ռուսաստանի համագործակցութիւնները, որի գլխաւոր արդիւնքը տեսանք Շանգհայի համագործակցութիւնների պայմանագրի (ՇՀՊ) վճռական որոշման մէջ, որով այդ պայմանագրի անդամ երկրները ԱՄՆ-ից պահանջեցին իր զօրքերը եւ ռազմակայանները հանել Կենտրոնական Ասիայի եւ Աֆղանստանի տարածքներից: Սա նշանակում է այն, որ ԱՄՆ-ն այլեւս դիւրութեամբ չի գործելու Կենտրոնական Ասիայի ու մասնաւորապէս յետխորհրդային հանրապետութիւնների տարածքում եւ պարտաւոր է ընդդիմանալ այդ տարածաշրջանի աւանդական տէրերին՝ սարսափելով նրանց հաւանական հակահարւածներից:Չինաստան - Ռուսաստան ռազմափորձի նախօրեակին Ռուսաստանի պաշտպանութեան նախարարը յայտարարեց, թէ Պեկինի եւ Մոսկւայի պաշտպանական համագործակցութիւնները աւելի պիտի զարգանան եւ այդ զարգացման գործընթացում է, որ տեղի կունենայ Չինաստան-Ռուսաստան միատեղ ռազմափորձը: Նա աւելացրեց, որ Ռուսաստանը նախապէս համագործակցել է ԱՄՆ-ի ու ՆԱՏՕ-ի հետ համագործակցող Հնդկաստանի ու Ճապոնիայի հետ եւ այժմ պատճառներ չկան, որ Չինաստանի հետ նաեւ չստեղծւի նման համագործակցութիւն: Յիշեալ երկու գերուժերը տարածաշրջանում եւ մասնաւորապէս Աֆղանստանում ԱՄՆ-ի ներկայութիւնը համարում են տարածաշրջանի ապակայունացման դրդապատճառ եւ այդ ուղղութեամբ է, որ փորձում են միատեղ ռազմափորձով ապացուցեն, որ իրենք ունեն կայունութիւն հաստատելու բոլոր հնարաւորութիւնները:Նրանով հանդերձ, որ այս միասնական ռազմափորձի նպատակն էր՝ ահաբեկչութեան դէմ պայքար եւ տարածաշրջանի հակամարտութիւնների խաղաղ կարգաւորում, բայց ԱՄՆ-ն խիստ մտահոգութիւն ցուցաբերեց եւ դա միայն այն պատճառով էր, որ Խ. Միութեան եւ Վարշաւեան պայմանագրի փլուզումից յետոյ առաջին անգամ է, ինչ տարածաշրջանի երկու գերուժ փորձում են իրենց սեփական ուժերով կայունացնել շրջանը, որը մօտ ապագայում չէզոքացնելու է ԱՄՆ-ի դերը՝ նոյն այդ տարածաշրջանում:Այս բոլոր անցուդարձերը նշանակում են, որ Չինաստանն ու Ռուսաստանը վերանայում են տարածաշրջանում իրենց գործադրած քաղաքականութիւնը եւ շարունակութեան մէջ բարձրանում է Շանգհայի համագործակցութեան պայմանագրի դերն ու կարողութիւնը շրջանը անվտանգութիւնը ապահովելու համար ու ի վերջոյ աշխարհին պարզւում է, որ այլեւս աւարտւել է միաբեւեռ դարաշրջանը:Յետխորհրդային տարածաշրջանում ԱՄՆ-ի իրականացրած գունաւոր յեղափոխութիւնները աւելի նոր թափ տւեցին Ռուսաստանի ու Չինաստանի միութեանը, երբ ԱՄՆ-ն փորձում էր կեղծ ժողովրդավարութեամբ ու անհաշիւ դրամագլխի օգնութեամբ մուտք գործել եւ հիմնովին յօգուտ իր շահերի փոխել ԱՊՀ-ի մի քանի հանրապետութիւնների դիմագիծը:Այս բոլորը նշանակում էր, թէ ԱՄՆ-ն ասպարէզ է հրաւիրում Ռուսաստանին եւ յետոյ Չինաստանին ու այդ երկուսը ԱՄՆ-ին պատասխանելու համար՝ կատարեցին իրենց միատեղ ռազմափորձը:Եւրոասիայի կենտրոնում կամ աւելի ճիշտ՝ երկրագնդի սրտում կազմւում է մի նոր դաշնութիւն, որը գլխաւորելու են Ռուսաստանն ու Չինաստանը եւ այդ դաշնութեան մէջ ընդգրկւում են այն բոլոր երկրները, որոնց հնարաւորութիւններն ու կարողութիւնները լրացնում են միմեանց:Ռուսաստան - Չինաստան միատեղ ռազմափորձը, Շանգհայի համագործակցութիւնների պայմանագրի զարգացումն ու Իրանի, Պակիստանի եւ Հնդկաստանի մասնակցութիւնը որպէս դիտորդ այդ պայմանագրի երկրների շարքում այն բոլոր իրականութիւններն են, որոնք փաստում են տարածաշրջանի ու մասնաւորապէս Մոսկւայի աշխարհաքաղաքական նոր փոփոխութիւնները եւ աւելիով է իրականութիւն դառնում Ռուսաստան - Չինաստան - Իրան եռեակի ստեղծումը եւ ինչպէս 21 յունիսի համարի մեր այս սիւնակում յայտնել էի՝ Հայաստանը աշխարհագրականօրէն գտնւում է այս եռեակի տարածքում: Ուրեմն՝ եթէ Հայաստանի քաղաքական կեանքի հեռանկարում գոյութիւն ունի ԱՄՆ-ի հետ համագործակցութեան քաղաքականութիւնը, պիտի նշեմ, որ դա անհնարին կը դառնայ, եթէ Հայաստանը սերտ յարաբերութեան մէջ չլինի իր տարածաշրջանի քաղաքական ու տնտեսական նոր դաշնակիցների հետ:

Ալիքի Էջերում....

--------------------------------------------------
Ահաբեկչութիւն՝ վրէժխնդրութի՞ւն թէ դաւադրութիւն

Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից յետոյ, այսպէս կոչւած սառը պատերազմի տարիներում, արեւելեան Գերմանիայի Բեռլին քաղաքը գնահատւում էր որպէս թաքուն պատերազմի կենտրոնը: Այդ քաղաքը լրտես դաստիարակելու տեսակէտից կենսական դեր էր խաղում Խ. Միութեան համար:Արեւելեան Բեռլինում էին մասնագէտ լրտեսների դաստիարակման կենտրոնները, որտեղ ամէն տեսակ լրտեսութեան ձեւեր էին սովորեցնում Խ. Միութեան օգտին լրտեսող անձանց:Յիշեալ կենտրոններից մէկի ղեկավարն էր Մարկուս Վոլֆը, որը ուղղակի դաստիարակում էր պաղեստինցի համայնավարներին: Սոյն համայնավարներն էին, որ կարեւոր դեր ունեցան իսրայէլական մի քանի օդանաւերի առեւանգման եւ Եւրոպայի մի քանի քաղաքներում ահաբեկչութիւն կատարելու գործողութիւններում:Խ. Միութեան փլուզումից յետոյ պարզւեց, որ Մարկուս Վոլֆը լրտես է եղել եւ այն էլ Իսրայէլի համար: Նա դատապարտւեց, բայց Իսրայէլի միջամտութեամբ ազատւեց մահից եւ փախաւ Իսրայէլ:Նման օրինակներ շատ են Իսրայէլի նորօրեայ պատմութեան մէջ, որոնք թւարկելը այս սիւնակի հնարաւորութիւնից վեր է, բայց կարելի է նշել նաեւ մի քանի օրինակ, ինչպիսին են հրէական կոտորածները (հոլոկոստ), որը իբր թէ նացիստ գերմանացիների ձեռամբ էր գործադրւել եւ աւելի վաղ 1850-ական թւականներին Ռուսաստանում իրագործւած հրէական ջարդերն էին, որոնք անւանւեցին պոգրոմ: Այս բոլորի յետին նպատակները անյայտ չմնացին համաշխարհային հանրութեան համար եւ բոլորը, ի վերջոյ, տեղեկացան, թէ յիշեալ պոգրոմները պատճառ դարձան, որ աւելի քան երկու միլիոն հրեաներ գաղթեն դէպի Եւրոպա, Անգլիա եւ վերջապէս ԱՄՆ, որտեղ ստրուկի պէս ծառայեցին հրեայ մեծահարուստներին: Նաեւ Հիտլերի հակահրեայ քաղաքականութիւնը եւ ճնշումները Գերմանիայի հրեայ համայնքի վրայ, որոնք մեծ շահ ունէին նացիստ Գերմանիայի համար, թէ՛ նիւթապէս, եւ թէ՛ բարոյապէս, պատճառ դարձան, որ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմին եւ յետոյ այն խառնաշփոթ տարիներում հրեայ սիոնիստները իրենց համար ստեղծեն մի երկիր՝ հիմնւած հինկտակարանեան առասպելների վրայ:Այս բոլորը փաստեր են, որոնք ցոյց են տալիս, որ ֆաշիստ սիոնիստները ինչ միջոցներով, անգամ սեփական ժողովրդին զոհելով, փորձում են հասնել իրենց թիւր եւ ոչ- մարդկային նպատակներին:Հրեայ սիոնիստները անգամներ գործել են ԱՄՆ-ի շահերին հակառակ, նրան դրդելով կատարել այն, ինչ օգտակար է իրենց:Բայց այս բոլորից յետոյ հետաքրքիրը այն է, որ այսպէս կոչւած «Ալ Ղայիդա» խմբակցութիւնը, Թալեբանը, Բէն Լադէնը, Ալ Զաւահերին եւ Զարղաւին, որոնք կարողութիւն ունեն կազմակերպել սեպտ. 11-ը՝ ԱՄՆ-ի սրտում եւ յուլիսի 7-ը՝ Լոնդոնի կենտրոնում, ինչու որեւէ գործողութիւն չեն գործադրում Իսրայէլում, որը աւելի անապահով է՝ քան Նիւ Եօրքն ու Լոնդոնը: «Ալ Ղայիդա»-ի ջիհադիստները, որ քարոզում են, թէ ամբողջ աշխարհում պայքարում են յանուն իսլամի (իրենց քարոզած իսլամը խեղաթիւրւած է) եւ նրա թշնամիների դէմ, ինչու որեւէ մի յարձակում չեն գործադրել Իսլամ աշխարհի մեծ թշնամի Իսրայէլի դէմ: Ինչո՞ւ այն ժամանակ, երբ Բէն Լադէնը պայքարում էր Խ. Միութեան դէմ, Հոլիվուդը նրան իր ֆիլմերում սրբացնում էր ու ներկայում նրան անւանում է ահաբեկիչ:Ուրեմն՝ եթէ գիտակից ու բաց աչքերով դիտենք այս բոլորը, մեզ համար եւս կը պարզւի, որ Իսրայէլը օգտագործելով «Ալ Ղայիդա»-ի նման խմբակցութիւնների՝ փորձում է ԱՄՆ-ին ներգրաւել այն պատերազմներում, որից մեծ օգուտ է քաղելու ինքը՝ Իսրայէլը: ԱՄՆ-ն «Ահաբեկչութեան դէմ պայքար» նախագծում չէզոքացնում եւ ոչնչացնում է այն երկրներին, որոնք մեծ սպառնալիք են Իսրայէլի անվտանգութեան համար:Եկէք խոր մտածենք տարածաշրջանում Իսրայէլի եւ սիոնիստների գործօնի մասին: Նրանց ծրագիրն է անկայուն պահել Միջին Արեւելքը եւ այդ բոլորի ընդմիջից ապահովել իրենց գոյութիւնը:Դեռ երկար պիտի խօսւի աշխարհում սիոնիստների ոչ-մարդկային դերի մասին, որից մինչեւ անգամ զերծ չի մնացել հայ ժողովուրդը: Խօսքս հրեաների եւ մասոնների դերն է Հայոց Ցեղասպանութեան մէջ, եւ երբ բացայայտւի այս բոլորը, այն ժամանակ է, որ պէտք է պատասխանատւութեան կանչւեն սիոնիստների հետ համագործակցած բոլոր կառավարութիւնները, կուսակցութիւնները եւ անձինք, լինեն դրանք հրեայ, քրիստոնեայ եւ կամ իսլամ: