Wednesday, July 06, 2011

Ինչո՞ւ եմ դեմ օտարալեզու դպրոցներին

Վերջին օրերին «Առաջին լրատվականը» մի հարցում է անցկացրել ՖԲ-ում. «Կո՞ղմ եք արդյոք Հայաստանում օտարալեզու (օտար լեզվով դասավանդմամբ) դպրոցների գոյությանը» թեմայով: Լուրջ մրցակցություն է գնում կողմ եւ դեմ տրամադրվածների միջեւ, որը մինչեւ այս պահ, կողմ քվեարկողները փոքր տարբերությամբ գերակշռում են դեմ քվեարկողներին:
Հարցման էջում տեղադրված քննարկումները հետեւելով, տեսա, որ կողմ քվեարկողների մեծ մասը լռում են ու չեն մեկնաբանում իրենց կողմ քվեարկելու պատճառները: Երկար փնտրելուց հետո, նաեւ գտա մի քանիսին, որոնք փորձել էին պաշտպանվել Ո՛Չ ասողներից, ու ժողովրդավարական ֆիգուր ընդունած, միաձայն ասում էին. «Դուք հեռու պահեք ձեր երեխաներին այդ դպրոսներից... Այդ դպրոցների առկայությունը ազատ ընտրության իրավունքի պահպանումն է... Դուք ոչ ասելով խախտում եք քաղաքացիների ազատ ընտրության իրավունքը...» եւ այլն:
Իմ կարծիքով կողմ քվեարկած մարդկանց տրամաբանությունը մոտ է երկրից արտագաղթող քաղաքացիներին: Այսինքն, երբ չես կարող քո ունեցածը բարեկարգես ու դրական արդյունք ստանաս, ուրեմն թող հեռացիր ու օտարի ծոցը մտիր:
Օտարալեզու դպրոցներին կողմ քվեարկած անհատների մտահոգություններն էլ հասկանալի են: Դրա մասին անգամ մեր տանը լուրջ քննարումներ է տեղի ունեցել: Օրինակ իմ կինը, որը նոր տեսա կողմ է քվեարկել, մտահոգված է գործող դպրոցների ցածր որակից, ու անգամներ ինձ ասել է, որ վախենամ մեր ապագա երեխեն լավ կրթություն չստանա այս դպրոցներում, ավելի լավ է նրան ուղարկել օտարալեզու դպրոց:
Ես խիստ դեմ եմ այդ տեսակետի հետ, որովհետեւ երբ մենք ունենք դպրոցական համակարգ, ինչու չփորձենք դա բարելավել ու դրական ուղղությամբ զարգացնել, ինչո՞ւ պիտի մեր ունեցած ամեն ինչ թողնենք, օտարինը որդեգրենք: Ի վերջո լեզուն նաեւ ազդում է մարդու մտածողության վրա, եթե շատ մտահոգված ենք, թե մեր երեխեն ապագայում չի տիրապետելու միջազգային լեզուներին, ուրեմն թող դպրոցին զուգահեռ նաեւ պարապի օտար լեզուներ:
Դեմ քվեարկողների մտահոգություններն էլ հասկանալի են: Երբ տեսնում ենք, որ երկրում, մի քանի հազար դրամով, մի շարք քաղաքացիներ հրաժարվում են իրենց ընտրության իրավունքից ու իրենց քվեն տալիս են պատվիրողի թեկնածուին, էլ ինչ խոսք ազատ ընտրության իրավունքից: Այսօր օրենքով կհաստատվեն օտարալեզու դպրոցները, հետո վաղը չտեսնված ձեւով կորակազրկեն դպրոցներն ու բոլորը գլխների ճարը գտնելու համար կփորձեն իրենց երեխաներին ուղարկել օտարալեզու դպրոց: Հետո մի 20-30 տարի անց երկրում կձեւավորվի մի դասակարգ-կաստա որը կկոչվի «օտարալեզու դպրոց ավարտած .... մասնագետ»:
Դե ասենք ազատ ընտրությունը պաշտպանող ԱՅՈ՛ ասողներին չեմ հասկանում: Կարող է մի օր էլ կառավարությունը հայտարարի, որ մենք մտադիր ենք երկրում պետական կրոն հռչակենք Իսլամը, ու հազարավոր մզկիթներ էլ պիտի պատրաստվեն ամբողջ Հայաստանում: Կամ երկրի պետական լեզուն լինելու է Չինարենը: Կարծում եմ հենց նույն կողմ քվեարկողները ամբողջ կազմով փողոց են դուրս գալու բողոքելու: Հետո կարելի է նրանց ասել, ինչո՞ւ եք դեմ, դուք մզկիթ մի մտեք, կամ չինարեն մի սովորեք: Այդ մարդիկ կրկին պնդելու են, որ եթե պետական կրոնը կամ լեզուն է փոխվում, այն էլ օրենքով, էլ մի քանի տարի հետո ինչ ազատ ընտրություն, երբ մեծամասնությունը չինարեն խոսեն, էլ ինչ օգուտ ունի մեր հայերեն խոսելը: Եվ այդպիսով, ազատ ընտրության իրավունքը հոդս կցնդի:
Այլ լեզուներ իմանալը ոչ մի վատ բան չէ, բայց թողեք մեր երեխաները նախ խոսեն հայերեն, սովորեն հայերեն, հետո թող ինչ լեզու, որ ցանկանան, կամ ցանկանաք, սովորեն:
Ես միայն ցավում եմ, որ դարեր պետականություն չունենալուց հետո, մի խելացի պետական այրեր չունեցանք, ովքեր, կհասկանային ինչ է երկիր եւ ինչ է պետություն: Այսօրվա մեր պետական պաշտոնյաները անկախ պետությունը համարում են իրենց սեփական շուկան, ու դժբախտաբար ամբոխային տրամաբանությունն էլ խորը արմատներ է տարածել ժողովուրդի մոտ, երբ նրանք իրենց սեփականությունը թողած օտարինն են լզում:

0 Պատգամ:

Post a Comment

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More

 
Բլոգը պատրաստել է Արթին Առաքելյանը