Sunday, November 29, 2009
Artin Arakelian
Այս օրերին բազմաթիւ անհատներ ինձ հանդիպելիս հարցնում են «ինչո՞ւ չես թարմացնում քո վեբլոգը»: Այդ ինչուները կարծես ինձ յուշում են թէ մեր համայնքում դեռ կան անհատներ, ովքեր չեն ուրախանում քո պասիւ իրավիճակից, եւ դրա պատճառն այն է թէ այդ սահմանափակ թւով մարդիք չեն ցանկանում, որ մեր համայնքը այսքանից աւելի շատ մատնւի պասիւութեան ախտով: Պասիւութիւն, որը վարագել է շատ շատերին, պասիւութիւն, որը այսպես կոչւած մեր մտաւորականներին ապահով է դարձնում հասարակութեան քննադատութիւններից ու «շեֆերի» պախարանքներից:
Արդեն հինգ ամիս է չեմ թարմացրել իմ ամենասիրած վեբլոգը, բայց դա ոչ թէ պասիւութիւն էր, այլ մի կարճաժամկետ առիթ մտածելու համար, թէ արդեօ՞ք մեր համեստ համայնքում կարելի է գրելով հարցերը լուծել, եւ թէ եթէ գրում ես, մի ինչոր խնդիր ես արծարծում յետոյ եթէ դա շեֆերին դուր չի գալիս ու նրանք փորձում են սեւացնել քո կեանքը, ո՞վ է պաշտպանելու քեզ եւ քո ընտանիքը:
Ինչոր է ես այստեղ չեմ ցանկանում բացասական խնդիրների մասին գրել, ուրեմն ցանկանում եմ իմ բարեկամներիս յայտնել թէ ես կրկին ասպարեզ եմ իջնելու, փորձելու եմ կրկին գրել եւ հարցեր արծարծել: Յոյս ունեմ, որ այս անգամ նաեւ կկարողանամ արդարացնել ինձ եւ աշխատանքի ծանրաբեռւածութիւնը մեկ կողմ դնելով, գոնէ շաբաթական մի քանի նիւթով թարմացնել վեբլոգս:
Արդեն հինգ ամիս է չեմ թարմացրել իմ ամենասիրած վեբլոգը, բայց դա ոչ թէ պասիւութիւն էր, այլ մի կարճաժամկետ առիթ մտածելու համար, թէ արդեօ՞ք մեր համեստ համայնքում կարելի է գրելով հարցերը լուծել, եւ թէ եթէ գրում ես, մի ինչոր խնդիր ես արծարծում յետոյ եթէ դա շեֆերին դուր չի գալիս ու նրանք փորձում են սեւացնել քո կեանքը, ո՞վ է պաշտպանելու քեզ եւ քո ընտանիքը:
Ինչոր է ես այստեղ չեմ ցանկանում բացասական խնդիրների մասին գրել, ուրեմն ցանկանում եմ իմ բարեկամներիս յայտնել թէ ես կրկին ասպարեզ եմ իջնելու, փորձելու եմ կրկին գրել եւ հարցեր արծարծել: Յոյս ունեմ, որ այս անգամ նաեւ կկարողանամ արդարացնել ինձ եւ աշխատանքի ծանրաբեռւածութիւնը մեկ կողմ դնելով, գոնէ շաբաթական մի քանի նիւթով թարմացնել վեբլոգս:
2 Պատգամ:
սիրելի Արթին վողջունում եմ վերադառձտ պայքարի ասպարեզ, որտեղ պիտի պայքարես գրիչի զենքով աթոռապաշտ անձերի դեմ:
Ես կ՛սպասեմ քու գրած յօդուածներդ, մանաւանդ վերլուծումներդ:
Կը հասկնամ քու մտավախութիւնդ մանաւանդ երբ գրեցիր «ո՞վ է պաշտպանելու քեզ եւ քո ընտանիքը», սակայն այժմէական եւ կարեւոր հարցերուն մասին անդրադառնալը մամուլին ամենակարեւոր առաքելութիւններէն մէկն է: Անտարբերներ կային, կան ու պիտի ըլլան, այս պատճառով քաջալերող անձեր ունենալը խիստ կարեւոր է, եւ հաղորդակցիլ այդ հազիւ մատի վրայ համրուող քաջալերողները որոնք կը կարդան ու կը գնահատեն եւ կը քննադատէն սրբագրելու նպատակով, բան մը որ շունչ եւ կորով կուտայ գրիչիդ աւելի աչալուրջ ըլլալու եւ շարունակելու ընթացքը:
Յատուկ է քու պլոկդ մանաւանդ որ ամբողջովին հայերէն է, ինչ որ շատ քաջալերական է ինծի համար: Նաեւ քու վերլուծումներդ տարբեր են իմ կարդացած Լիբանանահայ մամուլէն եւ վերլուծումներէն, ինչ որ առաւելութիւն մըն է եւ յատկութիւն: Գիտեմ որ երբ կարդամ յօդուածներդ, նոր բան մը պիտի սորվիմ եւ կարդամ:
Post a Comment